Władysława Kursevičienė z domu Orszewska, poetka, prozaik i tłumacz z zawodu jest pedagogiem.
Urodziła się we wsi Uliczeły, w rejonie szyrwinckim. Po ukończeniu Wileńskiej Szkoły Pedagogicznej została skierowana do pracy w Dowgirdziszkach, miejscowości znajdującej się w rejonie trockim. Pracowała tu jako pedagog, a następnie jako dyrektor Dowgirdziskiej Szkoły Dziewięcioletniej aż do czasu przejścia na emeryturę. Jednakże mimo tego, że praca pedagogiczna oraz stanowisko kierownika placówki edukacyjnej pochłaniy wiele czasu i energii, udawało się pani Władysławie odnaleźć także czas na własną twórczość.
Poetka pisze wiersze oraz prozę w języku polskim i w języku litewskim.
Autorka jest członkinią Klubu Literackiego „Strėva” w Elektrenai oraz międzynarodowej gildii Związku Litewskich Pisarzy Niezależnych.
Dotychczas wydała cztery zbiorki poetyckie. W 2010 r. ukazał się tomik w języku polskim „Ścieżka przez życie” i w 2021 r. ukazała się kolejna edycja, tym razem w dwujęzycznej, polsko-litewskiej, wersji pt. „Przez pryzmat czasu” – „Pro laiko prizmę”. Natomiast najnowszy zbiorek poprzedziły inne wydania. W 2013 roku autorka wydała tomik – „Manęs minioje neieškokite” („Nie szukajcie mnie w tłumie”) oraz w 2019 tomik – „Po visatos kupolu” („Pod kopułą wszechświata”). Oba tomiki są napisane w języku litewskim.
Ponadto wiersze pani Władysławy ukazały się także w kilku antologiach, w tym wydanej w Słupsku w 2020 roku pt. „Wykroję sobie kawałek nieba”. Niektóre wiersze wywodzącej się z rejonu szyrwinckiego, a obecnie mieszkającej w rejonie trockim autorki, zostały piosenkami. M.in. autorką muzyki do słów pani Władysławy jest rodzona siostra poetki – Stefania Tomaszun, wieloletnia kierowniczka zespołu działającego w rejonie szyrwinckim „Czerwone Maki”.
W dobie obecnej całokształt dorobku literackiego Władysławy Kursevičienė stanowią również książki wspomnieniowe – „Daugirdiškės” oraz „Byliśmy. Jesteśmy. Będziemy”.
Bynajmniej, nie jest to całość prac połączonych z literaturą autorstwa Władysławy Kursevičienė. Autorka poezji i prozy słynie również jako tłumacz. Przekłada polską i rosyjską poezję na język litewski oraz litewską i rosyjską na język polski. Dotychczas przetłumaczyła z języka litewskiego na polski tomik poetycki „Wieczny krąg” i książkę aforyzmów „Sztrychy” litewskiego autora Jonasa Laurinavičiusa. Natomiast z języka polskiego na litewski przełożyła książkę wspomnieniową Janiny Szumskiej-Wojdyło pt. „Opowieść rodzinna”.