logo

Month: październik 2022

Aleksander Nawrocki – poeta, pisarz, tłumacz, organizator, gorliwy promotor poezji i literatury polskiej

Aleksander Nawrocki – poeta, pisarz, tłumacz, organizator, gorliwy promotor poezji i literatury polskiej

Aleksander Nawrocki urodził się w 1940 roku, zmarł w wieku 82 lat, w bieżącym roku (2022 r.), zostawiając w spadku dla polskiego literackiego środowiska pismo „Poezja dzisiaj”, Światowy Dzień Poezji w Polsce i na Wileńszczyźnie oraz Festiwal Poezji Słowiańskiej.

Poeta, pisarz, tłumacz, organizator i pomysłodawca wielu imprez literacko-muzycznych jest znany w Polsce, w wielu krajach za granicą, w tym na Litwie, na Wileńszczyźnie.

Aleksander Nawrocki był absolwentem filologii polskiej, węgierskiej i etnografii na Uniwersytecie Warszawskim. Studia pogłębiał również za granicą.

Jako pierwszy w świecie w 1967 r. obronił pracę magisterską o poezji Czesława Miłosza, a jako poeta debiutował w 1965 r. w tygodniku „Kultura”.

W 1966 r. wydał zbiorek wierszy pt. „Rdzawe owoce” i zdobył uznanie u krytyków.

Jest autorem 15 zbiorów wierszy oraz 2 tomów opowiadań, powieści o swoich przeżyciach pt. „Cień jego anioła”. Wydał książkę o szamanizmie syberyjskim oraz książkę reportażową o powstaniu węgierskim w 1956 r. pt.: „Jak zamordowano Imre Nagya”. A jako tłumacz przekładał m.in. poezję słowiańską, węgierską i fińską na język polski.

W 1992 roku został właścicielem Wydawnictwa Książkowego IbiS, a w 1998 – redaktorem naczelnym pisma „Poezja dzisiaj”. Pismo obecnie trafia do bibliotek 20 państw poza granicami Polski.

Śp. Aleksander Nawrocki znany jest także jako autor i wydawca 3-tomowego, 1800-stronicowego dzieła literackiego „Poezja Polska – Antologia Tysiąclecia”, w której zamieszczono twórczość 275 poetów, w tym z Wileńszczyzny.

W 2000 roku zapoczątkował i został głównym organizatorem Światowych Dni Poezji pod patronatem Polskiego Komitetu ds. UNESCO.

W 2000 roku  Aleksander Nawrocki otrzymał od Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Złoty Krzyż Zasługi.

Z inicjatywy śp. Nawrockiego w 2008 roku zaistniał w Warszawie Międzynarodowy Festiwal Poezji Słowiańskiej, celem którego jest promowanie literatury narodów słowiańskich.

Za twórczość własną oraz za upowszechnianie poezji słowiańskiej w tymże roku, 2008, Aleksandrowi Nawrockiemu przyznano Międzynarodową Nagrodę Poetów, ale jest to tylko jedna z wielu nagród, którymi w ciągu życia honorowano zmarłego w br. poetę, pisarza, gorliwego organizatora, redaktora naczelnego i wydawcę pisma „Poezja dzisiaj”.

W 2009 roku za wydawanie „Poezji dzisiaj”, w której ukazywała się i dotychczas się ukazuje twórczość literacka znakomitych poetów, wydawców, eseistów i tłumaczy z różnych zakątków świata, w tym przebywających na emigracji Polaków, o wielkim dorobku literackim oraz nietuzinkowych zasługach w upowszechnianiu polskiej literatury za granicą, Aleksander Nawrocki został nagrodzony przez ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Kolejne lata działalności twórczej i organizacyjnej przyniosły Aleksandrowi Nawrockiemu jeszcze wiele odznaczeń i nagród nadawanych przez prezydentów, ministerstwa i organizacje kulturalne w różnych krajach świata.

Eugenia Adamkiewicz i jej najpiękniejsza ludzka potrzeba – zrozumienie świata

Twórczość poetycka Eugenii Adamkiewicz, urodzonej w 1916 r. w miejscowości Kulwie, w powiecie kowieńskim, to samoistnie płynące z głębi serca wiersze-refleksje, które pisała w języku ojczystym – polskim. W mowie, której ją nauczyła matka, bo matka przekazała twórczyni umiejętność pisania i czytania po polsku.

W tamte już odległe czasy pani Eugenia ukończyła cztery oddziały szkoły litewskiej w Kulwiach, następnie sześć oddziałów szkoły w Datnowie, po ukończeniu tych szkół był jeszcze kurs rolniczy, po ukończeniu którego w 1930 roku zamieszkała w miejscowości Urniaże. Tej miejscowości poświęciła wiele swoich wierszy.

W ciągu całego życia pani Eugenia Adamkiewicz nieustannie, bezinteresownie i nie na pokaz walczyła o polskość, polski pacierz i polski śpiew, jak też w języku ojczystym w ciągu całego życia pisała wiersze. Nie licząc się z szybko upływającym czasem, według słów samej autorki, „wędrowała każdego dnia z trudną codziennością ku Polsce”, z modlitwą i nadziejami.

W 2006 roku Podlaski Oddział Stowarzyszenia „Wspólnota Polska” w Białymstoku wydał tomik jej wierszy pod tytułem „ Wiersze znad Datnówki”.Wyboru wierszy dokonał oraz notą opatrzył Jan Leończyk, poeta, prozaik, tłumacz i publicysta – wieloletni Dyrektor Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej w Białymstoku, a później Książnicy Podlaskiej im. Łukasza Górnickiego w Białymstoku. Niestety już nie żyjący, 23 listopada 2021 roku, po długiej i wyczerpującej chorobie, odszedł do Pana.

W nocie zamiast wstępu Jan Leończyk zamieścił fragment ze swego „Zapiśnika”, w którym opisuje spotkanie z „Ciocią Gienią”, czyli Eugenią Adamkiewicz, niezwykłą, pełną werwy, mimo solidnego wieku, oraz życzliwości do ludzi Osobą.