Radio Wilno. „Okienko Liryczne” o Wandzie Niedziałkowskiej-Dobaczewskiej
„Okienko Liryczne”, w którym proponujemy przypomnieć lub pokrótce zapoznać się z twórczością oraz życiorysem wspaniałej poetki z ubiegłego wieku, która dzieciństwo i młodość spędziła w Wilnie, a jest nią Wanda Dobaczewska z domu Niedziałkowska. Jako poetka zadebiutowała w 1920 roku tomikiem wierszy „Na chwałę słońca”. Wiersze, które utworzyły treść tego zbiorku powstały w Wilnie, do którego emocjonalnie była bardzo przywiązana. Ponadto Wileńszczyznę uznawała za swoją „małą ojczyznę”, o której zawsze pamiętała.
Mieszkając w Wilnie poetka aktywnie uczestniczyła w życiu kulturalnym oraz literackim miasta nad Wilią. Była jedną ze znanych postaci ruchu niepodległościowego, oświatowego i publicystycznego. Przed wybuchem II wojny światowej wydała 4 tomiki poezji oraz 3 powieści i nowele.
W 1927 roku została członkinią Związku Zawodowego Literatów Polskich, a od 1933 roku wiceprezesem wileńskiego oddziału Związku Literatów Polskich.
W 1935 roku otrzymała Nagrodę im. Filomatów za powieść pt. „Zwycięstwo Józefa Żołądzia”. W tymże roku na Wniosek Polskiej Akademii Literatury minister nadał jej „Srebrny Wawrzyn Akademicki”.
Wanda Dobaczewska była jedną ze współorganizatorek Wileńskich Śród Literackich, współpracowała z wieloma wydaniami, w tym z „Kurierem Litewskim”, „Przeglądem Litewskim”, „Robotnikiem”, kwartalnikiem „Środy Literackie” oraz innymi.
Poetka pisała również interesujące powieści dla dzieci.
W latach 1940-45 Wanda Dobaczewska była więźniarką obozu w Ravensbrück, po powrocie z niemieckiego obozu koncentracyjnego, pracowała w Bibliotece Narodowej w Warszawie. Wspomnienia z obozu opisała w książce „Kobiety z Ravensbrück”.
W 1947 roku poetka przeniosła się do Torunia, gdzie pracowała w Rozgłośni Polskiego Radia oraz aktywnie uczestniczyła w pracach Związku Literatów Polskich.
Natomiast od 1951 roku zamieszkała w Żninie i mieszkała tu aż do śmierci nadal kontynuując swoją twórczą działalność.