Mk 6, 53-56
Słowa Ewangelii według świętego Marka
Gdy Jezus i uczniowie przeprawili się na drugi brzeg, przybyli do Genezaret i tam przybili do brzegu. Jak tylko wyszli z łodzi, tamtejsi mieszkańcy zaraz Go rozpoznali, rozbiegli się po całej okolicy i przynosili do Niego na noszach chorych – wszędzie tam, gdzie, jak słyszeli, przebywał. Dokądkolwiek się udawał, czy to do wsi, czy do miast, czy też do osad, kładli chorych na placach i prosili Go, by im pozwolił dotknąć choćby frędzli Jego płaszcza. A kto Go dotknął, odzyskiwał zdrowie.
Dobroć Boga
Dla osób cierpiących ważna jest obecność najbliższych. Ich dotyk dodaje im otuchy, ale potrzebują też dotyku Jezusa. Bóg daje nadzieję, Bóg uzdrawia. Współcześni ludzie też szukają dobra, miłości, świadków dobroci Boga, kogoś, kto wstawi się za nimi u Boga. Przypomnijmy sobie choćby pielgrzymki św. Jana Pawła II, kiedy świat wielkiego cierpienia przychodził na spotkania ze świadkiem dobroci Boga. Ludzie chorzy, cierpiący w spotkaniu z Janem Pawłem II znajdywali umocnienie, miłosierdzie, nadzieję. Czy ja też jestem świadkiem dobroci Boga?
Panie Jezu, proszę Cię o zdrowie i siłę, abym i ja niósł Twą dobroć potrzebującym. Proszę o potrzebne łaski dla wszystkich chorych i cierpiących.